Retentie betekenis juridisch
Retentie (ophouding) juridische term betreffende het recht om een zaak die men van een ander onder zich heeft, niet terug te geven dan tegen voldoening van hetgeen men te vorderen heeft van de eigenaar van die zaak. Wat is retentie? Het retentierecht is een soort opschortingsrecht. Het is de wettelijke bevoegdheid die de schuldeiser (de retentor) toekomt om een zaak onder zich te houden totdat de schuldenaar aan zijn of haar verplichtingen heeft voldaan (bijvoorbeeld een gerepareerd goed wordt pas teruggegeven na betaling). Retentie betekenis juridisch Categorie: retentie - research and education institute, online publisher, juridisch woordenboek Nederlands recht, Inhoud: ruim definities, Content: since the Amo Institute is producer and supplier of reference works such as encyclopedic dictionaries in the legal, economic, financial, business, political and social fields.
Bezitrecht bezitrecht adalah yang terpenting, sedangkan genotrecht merupakan hak yang paling lama ada ditinjau dari segi sejarah perkembangannya. Bewerkingsrecht atau hak mengusahakan tanah hanyalah merupakan bentuk yang tertekan daripada inlandsch bezitrecht. Hak-hak yang muncul dari pembukaan tanah secara teratur ini selalu diakui oleh pemerintah Hindia.
Retentierecht definitie
“Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.”. Het retentierecht is het recht van een schuldeiser om een roerend goed dat hij onder zich heeft niet af te geven aan de schuldenaar zolang zijn prestatie of inspanning niet is betaald. Degene aan wie een retentierecht toekomt heet 'retentor'.Retentierecht definitie Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.