Betekenis rechtvaardigingsgrond

De eerste rechtvaardigingsgrond is overmacht als noodtoestand. Dit is vastgelegd in artikel 40 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Hierin staat dat iemand niet strafbaar is als hij een feit heeft begaan waartoe hij door overmacht is gedrongen. Rechtvaardigingsgrond Vorm van strafuitsluitingsgrond, bijvoorbeeld in geval van noodweer, wettelijk voorschrift of ambtelijk bevel. Bijzondere omstandigheid die het wederrechtelijk karakter van de wetsovertreding doet wegvallen.

Betekenis rechtvaardigingsgrond Rechtvaardigingsgrond, in het Belgisch en Nederlands strafrecht, is die omstandigheid waardoor een gedraging, die normaal gesproken een strafbaar feit zou hebben ingehouden, haar wederrechtelijk karakter verliest. De gedraging is dan niet langer in strijd met de wet en aldus is er geen sprake van een strafbaar feit.

Strafrechtelijke rechtvaardigingsgronden

In het Belgisch strafrecht zijn er omstandigheden die het karakter van misdrijf ontnemen aan de gepleegde feiten. De rechtvaardigingsgrond rechtvaardigt het misdrijf doordat hij als gevolg heeft dat een door de wet ontoelaatbare gedraging, hetzij een handeling hetzij het verzuim te handelen, nu wel toegelaten is. De rechtvaardigingsgronden zijn onderdeel van de strafuitsluitingsgronden. De strafuitsluitingsgronden bestaan uit rechtvaardigingsgronden en de schulduitsluitingsgronden. Maar wat zijn deze gronden en wanneer worden deze gebruikt? In dit artikel zal worden ingegaan op de rechtvaardigingsgronden.

Strafrechtelijke rechtvaardigingsgronden Rechtvaardigingsgronden zijn omstandigheden waarin een strafbaar feit niet strafbaar wordt geacht omdat de dader een (buiten)wettelijke erkende reden had om het te plegen. Dit betekent dat de handeling objectief gerechtvaardigd is, waardoor niet alleen de dader, maar iedereen in een vergelijkbare situatie zo zou mogen handelen zonder strafbaar te zijn. In juridische termen ontneemt een [ ].

Noodweer betekenis

Noodweer is de noodzakelijke verdediging tegen een wederrechtelijke aanranding. Wanneer een dief ’s nachts bij een ander persoon besluit in te breken, is er sprake van onrechtmatig gedrag. Wanneer het tot een confrontatie komt tussen de bewoner van het huis en de dief, is het niet uit te sluiten dat er geweld aan te pas komt. Bij noodweer is er sprake van een gerechtvaardigde noodzakelijke verdediging waarbij een strafbaar feit wordt gepleegd ter zelfverdediging of verdediging van een ander. Artikel 41 lid 1 Wetboek van Strafrecht stelt het volgende: "Niet strafbaar is hij die een feit begaat, geboden door de noodzakelijke verdediging van eigen of eens anders lijf.

Noodweer betekenis Noodweer is het plegen van een strafbaar feit om jezelf of een ander te beschermen tegen een onmiddellijke bedreiging. De verdediging mag niet verder gaan dan noodzakelijk is. Als noodweer is vastgesteld, is er geen sprake van een strafbaar feit.

Wettelijke rechtvaardigingsgronden

Er bestaan vijf rechtvaardigingsgronden. Vier van deze zijn terug te vinden in het Wetboek van Strafrecht en één is ontstaan in de rechtspraak. Deze gronden zullen hieronder worden toegelicht. De wettelijke rechtvaardigingsgronden zijn: noodweer (art. 41 lid 1 Sr). De buitenwettelijke rechtvaardigingsgrond is: het ontbreken van materiële wederrechtelijkheid. Dit is voor het eerst aangenomen in het arrest Huizense veearts. Wettelijke rechtvaardigingsgronden Rechtvaardigingsgronden zijn omstandigheden waarin een strafbaar feit niet strafbaar wordt geacht omdat de dader een (buiten)wettelijke erkende reden had om het te plegen.

Schulduitsluitingsgronden

Bij een strafbaar feit kan de verwijtbaarheid wegvallen door schulduitsluitingsgronden. In dit artikel leest u meer over deze gronden. Een schulduitsluitingsgrond is een grond waarmee de schuld aan een feitelijke handeling ontbreekt. Lees over de wettelijke en ongeschreven schulduitsluitingsgronden in het Nederlandse strafrecht en hun voorwaarden en gevolgen. Schulduitsluitingsgronden Het Wetboek van Strafrecht (Sr) onderscheidt twee categorieën strafuitsluitingsgronden: rechtvaardigingsgronden en schulduitsluitingsgronden. Voor het opleggen van een straf dient (onder meer) het feit strafbaar te zijn.